18 maja 2018 r., w ramach projektu Przedstawicielstwa Parlamentu Europejskiego w Warszawie, przeprowadzona została w naszej szkole Debata Oksfordzka. Uczniowie liceum i technikum dyskutowali na wcześniej wylosowane tematy-tezy. Przedstawiciele klas pierwszych wylosowali tezę: „Ta Izba uważa, że wyjście Polski z Unii jest możliwe”; natomiast przedstawiciele klas drugich – „Ta Izba uważa, że imigranci w Polsce to tylko niepotrzebne koszty”. Klasy trzecie nie wystawiły swoich mówców, zostali więc włączeni do publiczności klas drugich.
Uczestnikami Debaty byli:
– Prowadzący debatę Marszałek – Jakub Jasiński (uczeń klasy 2 Ld), który prowadził całą debatę, decydował o tym, która osoba ma prawo mówić, mógł przerwać przemowę, dbał o kulturę słowa i poziom debaty.
– Pomocnik Marszałka Sekretarz – Karol Regulski (uczeń klas 2 Ld) informował przez określony znak (podniesienie ręki), o:
a) zbliżającym się końcu przemowy (30 sekund przed końcem),
b) zakończeniu przemowy.
– Ekspert pani Mirosława Niewiarowska (nauczycielka) – oceniała aspekty techniczne przeprowadzanej debaty,
– Jury – Julia Gołębiewska – przewodnicząca Samorządu Uczniowskiego, pani Magdalena Tańska – nauczyciel, pan Tomasz Rurarz – nauczyciel, przyznając punkty współdecydowali, wraz z ekspertem, która strona zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu debaty zasłużyła na punkty dodatnie lub ujemne aż do momentu przekazania swojej decyzji ekspertowi.
– Mówcy – 4 mówców po stronie Propozycji, 4 mówców po stronie Opozycji tematu-tezy na każdym poziomie klas biorących udział w debacie Debata Oksfordzka jest jednym z najstarszych formatów debat, bowiem istnieje i nieprzerwanie działa na Uniwersytecie w Oksfordzie od 1823 roku. Do Polski trafiła w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych za sprawą profesora Zbigniewa Pełczyńskiego, który model ten wykorzystał do kształcenia kadr w założonej przez siebie Szkole Liderów. Celem Debaty Oksfordzkiej nie jest dojście do wielu konkretnych wniosków, a jedynie sama wymiana poglądów.
Dziękuję wszystkim uczestnikom debaty, a szczególnie mówcom, którzy zdecydowali się na wykonanie tak trudnego zadania. Musieli przygotować się wszechstronnie, zwłaszcza, że tematy wylosowali tuż przed rozpoczęciem spotkania.
Mirosława Niewiarowska – nauczycielka wiedzy o społeczeństwie
