Patroni

Życie szkoły

Dokumenty

Waldemar Milewicz - patron CXXV Liceum Ogólnokształcącego

Waldemar Milewicz urodził się 20 sierpnia 1956 r. w Dobrym Mieście. Był to dziennikarz telewizyjny, reporter i korespondent wojenny. Ukończył studia psychologiczne. W 1981 r. rozpoczął pracę w Telewizji Polskiej jako redaktor i dokumentalista Dziennika Telewizyjnego, następnie od 1988 r. był kierownikiem Redakcji Wymiany i Korespondentów Zagranicznych w Dyrekcji Programów Informacyjnych. W 1991r. został publicystą Działu Zagranicznego Telewizyjnej Agencji Informacyjnej, a od 1992 r. pracował jako publicysta w Dziale Zagranicznym redakcji Wiadomości.

Był korespondentem wojennym, relacjonował wydarzenia z terenów konfliktów zbrojnych oraz wielkich katastrof. Prowadził reportaże m.in. z Bośni, Czeczenii, Kosowa, Abchazji, Rwandy, Kambodży, Somalii, Etiopii, Rumunii, Turcji i Hiszpanii. Znany m.in. dzięki serii reportaży pod tytułem „Dziwny jest ten świat”. Za swoją pracę otrzymał wiele nagród m.in. czterokrotnie został wyróżniony przez Prezesa Telewizji Polskiej, otrzymał tytuł Dziennikarza Roku, był laureatem Wiktora-Polskiego Pulitzera, Telekamery i nagrody Grand Press. Johns Hopkins University przyznał mu nagrodę SAIS-Ciba Prize for Excellence in Journalism. Z okazji 50-lecia telewizji państwowej został uhonorowany przez prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zginął w Iraku 7 maja 2004 r., kiedy samochód polskiej ekipy dziennikarzy jadącej z Bagdadu do Karbali i Nadżafu ostrzelano z broni maszynowej (o zabójstwo oskarżono Salaha Chabbasa). Razem z nim zginął algierski montażysta z polskim obywatelstwem Mounir Bouamrane, a operator kamery Jerzy Ernst został ranny. Waldemara Milewicza pośmiertnie odznaczono Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem „Milito Pro Christo”. Urna z jego prochami spoczęła na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Ludwik Krzywicki - patron Technikum nr 3

Ludwik Joachim Franciszek Krzywicki urodził się 21 sierpnia 1859 r. w Płocku. W 1878 r. ukończył gimnazjum i podjął studia matematyczne na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Tam też w latach 1882 – 1883 studiował nauki medyczne.

Udał się do Szwajcarii. Tam w latach 1884 – 1885 na Uniwersytecie w Zurychu studiował filozofię. W 1885 r. wyjechał do Paryża. W Ecole d’Anthropologie podjął studia antropologiczne, etnologiczne i archeologiczne.

Do Królestwa powrócił pod koniec 1886 r. Zamieszkał w Płocku, do którego skierowały go władze carskie nie godząc się na jego pobyt w Warszawie. Przebywał tam w latach 1886 – 1888 pod jawnym dozorem policji.

W 1888 r. Krzywicki powrócił do Warszawy, zajął się pracą polityczną i społeczną, m.in. na Uniwersytecie Latającym, gdzie w latach 1888 – 1891 i 1893 – 1905 prowadził zajęcia z socjologii, etnografii, ekonomii politycznej, historii nowożytnej i historii kultury.

W 1921 r. został profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie kierował do roku 1935 specjalnie dla niego stworzoną Katedrą Historii Ustrojów Społecznych. W 1921 r., wraz z H. Kołodziejskim i K. Krzeczkowskim, stworzył Instytut Gospodarstwa Społecznego, który szybko stał się największym w Polsce ośrodkiem badań społecznych. W 1923 r. stał się jednym z inicjatorów powołania Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego.

W 1928 r. został członkiem – korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, a w 1932 r. członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1931 r. jednogłośnie wybrano go na przewodniczącego nowopowstającego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.

We wrześniu 1939 r. został ranny podczas ostrzału Warszawy. Zmarł 10 VI 1941 r. w Warszawie.